Uşaqlıqda yaşanan emosional laqeydlik, bilmədən həyatımızı formalaşdıra və yetkinlik dövründə gözlənilməz şəkildə özünü göstərə bilər. Terapevt Loqan Koen deyir ki, uşaqlıqda emosional laqeydlik özünü ifadə etməkdə çətinlik, imposter sindromu və tənhalıq hissi kimi əlamətlərlə özünü göstərir.
Sherg.az türk mediasına istinadən xəbər verir ki, uşaqlıq travması keçirdiyiniz və bunu bilmədiyiniz beş gizli əlamət.
Mütəxəssislər bildirirlər ki, uşaqlıq travmaları biz fərqində olmasaq da böyüyəndə həyatımıza təsir edir.
Evlilik və ailə terapevti Loqan Koen, uşaqlıq travmasının yetkinlik dövründə üzə çıxmasının çətin olduğunu, ancaq dərin izlər buraxa biləcəyini söyləyir. Koen vurğulayır ki, emosional laqeydlik “görünməz travma” adlanır və onun təsirləri bəzən illər sonra ortaya çıxır.
Emosional laqeydlik uşağın ehtiyac duyduğu sevgi, təsdiq və diqqətdən məhrum edilməsi kimi müəyyən edilir.
Qucaqlamaq və ya emosiyaları minimuma endirmək kimi mehriban nümayişlərin olmaması bu laqeydliyin ən çox görülən nümunələrindəndir.
Mütəxəssislərin fikrincə, bu vəziyyət uşağın təhlükəsizlik və bağlılıq hissini ciddi şəkildə zədələyir.
Koen qeyd edir ki, baxımsız qalan uşaqlar yetkinlik dövründə öz hüquqlarını müdafiə etməkdə çətinlik çəkirlər. Ehtiyaclarını ifadə etməyə çalışarkən rədd edilən uşaqlar zamanla susmağı öyrənirlər.
İkinci əlamət odur ki, insanlar sizdən hissləriniz barədə səmimi şəkildə soruşduqda özünüzü qərib hiss edirsiniz, Koen deyib.
Uşaqlıqda travmalar yaşayan insanlar hisslərini ifadə etməkdə çətinlik çəkirlər və bu kimi suallardan narahat olurlar. Çünki onların duyğuları uşaqlıqda qüvvədən düşmüşdü.
Uşaqlıq travmasının qurbanları da aşağılıq kompleksi və ya imposter sindromuna sahib ola bilər.
Bu insanlar özlərini qeyri-kafi hiss edir və ətrafdakı hər kəsin daha istedadlı olduğunu düşünürlər. Özündə özünə hörmətin aşağı olmasıdır.
Uşaqlıqda travmatik təcrübələr keçirənlər duyğularını müəyyən etmək və bölüşməkdə çətinlik çəkirlər.
Özlərini tənha hiss etsələr də, sosial mühitlərdə ünsiyyət qurmaqda çətinlik çəkirlər. Bu, onların rədd edilmək qorxusu ilə birlikdə, yetkinlikdə təcrid olunmağa üstünlük vermələrinə səbəb olur.
Mütəxəssislər vurğulayırlar ki, uşaqlıq travmalarının təsirləri terapiya ilə aradan qaldırıla bilər. Xəstəliklərə Nəzarət Mərkəzinin məlumatına görə, hər yeddi uşaqdan biri baxımsız və ya zorakılığa məruz qalır. Həkimlərin fikrincə, travmaları tanımaq bu dövrü qırmaq üçün ilk addım ola bilər.
