O, layihəsini reallaşdırmaq üçün 10 il planlaşdırmışdı. Sonradan böyük bir torpaq sahəsi aldı. İkinci mərhələ bu 10 min kvadratmetrlik ərazidə 42 məktəb avtobusunun basdırılması idi. Səbəbini heç kim anlaya bilmədi və ona “dəli” deyənlərə cavabı belə oldu: “2 həftədən sonra qiyamət qopacaq”.
Sherg.az xarici KİV-lərə istinadən xəbər verir ki, Bruce Beach adlı amerikalı 1970-ci ildə Kanadanın Toronto şəhərində kiçik bir kəndə köçərək inanılmaz bir uğura imza atdı. O, 10 ildir ağlında olan layihənin izinə düşüb. Daha sonra etdiyi ilk iş Ontario şəhərində torpaq almaq və lazım olan hər şeyi toplamaq oldu. 1980-1985-ci illərdə Amerika filmlərində gördüyümüz sarı məktəb avtobuslarından 42-ni almaq üçün 12500 dollar ödəyib. Sonra torpağı qazmağa başladı; O, dərinliyi 4 metr olan quyu qazıb. Və aldığı bütün xidmətləri gözəl şəkildə bu çuxura yerləşdirdi. Soruşanlara həmişə eyni sözləri deyirdi: “Dünya iki həftədən sonra sona çatacaq”.
Soyuq müharibənin birdən-birə alovlanması və əsl müharibəyə çevrilməsi ehtimalı o illərdə bir çox insanların kabusu idi. Dünya hər an nüvə müharibəsinin ortasında ola bilər. Bu narahatlığı yaşayanlardan biri də Bruce Beach idi. O, özünə böyük və çox qorunan bir sığınacaq tikmək istəyirdi. Buna görə də o, Şimali Amerikanın ən böyük nüvə bunkerinin təkmilləşdirilməsinə və yekunlaşdırılmasına 50 il sərf edib. O, "Böyük Daşqın" hekayəsindən ilhamlanaraq sığınacağı Nuhun İkinci Gəmisi adlandırdı.
10.000 kvadrat metrlik sığınacaq nüvə müharibəsindən sonra cəmiyyətin yenidən qurulmasına kömək etmək üçün tikilib. "Dəli" adlandırılmasına baxmayaraq, Beach 50 könüllü ilə birlikdə sığınacağın layihələndirilməsinə vaxt ayırıb.
Könüllülərin qocanın fikrini qəbul edib, sadəcə olaraq, ona köməklik göstərdikləri, yoxsa sığınacaqda yerlərini təmin etmək üçün belə bir işlə məşğul olduqları məlum deyil. Obyekt yeraltı uşaq evi və təcili yardım ləvazimatlarının paylanması obyekti kimi fəaliyyət göstərir. Ev kimi hər cür şəraitə malik olan bu sığınacaq təxminən 500 nəfəri qəbul etmək üçün tikilib və bunun 80 faizi uşaqlar üçün nəzərdə tutulub.
Məktəb avtobuslarını təsadüfi deyil, müəyyən ardıcıllıqla təşkil edən Bruce elektrik mühəndisi olduğu üçün sığınacağın quraşdırılması ilə özü məşğul olurdu. Rayonun bütün çatışmazlıqlarını istilik, isti su və ventilyasiya sistemləri ilə tamamlayan, sığınacağı bütöv bir yaşayış sahəsinə çevirən qoca, evə gələn insanların qida, su və digər resurslarla kifayət qədər təmin olunması üçün çox çalışıb.
Polad bazası, davamlılığı və ucuzluğu ilə məktəb avtobuslarına üstünlük verən Beach, sürətlə inkişaf edən texnologiyadan istifadə edərək sığınacaqda üç təhlükəsizlik kamerası da quraşdırıb. Sıx işıqlı bunkerdə odlu silahlar üçün bölmələr, meyitxana, diş həkimi kreslosu və qəbul sahəsi var. Uşaqlara dərs keçmək üçün otaq və müxtəlif şahmat dəstləri də var. Sığınacaqda fırlanan telefon və 1987-ci ildən qalan turşu qabı da var. 83 yaşlı kişi insanlar onu “dəli” adlandırsa da, sığınacağı yaxşı niyyətlə tikdiyinə inanır. İllər keçdikcə, Beach tonlarla vaxtı keçmiş qidaları atmalı oldu, lakin o, 1987-ci ildən turşu saxlamağı seçdi.
Beach dedi ki, uşaqları onun nüvə müharibəsi haqqında boş-boş danışdığını eşitməkdən yorulub və əlavə edib:
"Sığınacağı yaxşı bir məqsəd üçün tikdim və dünyanın sonu yaxınlaşanda insanları yerləşdirməkdə çətinlik çəkəcəyik. Əvvəllər deyirdim ki, iki ildən sonra dünyanın sonu gələcək. Amma indi deyirəm ki, olacaq. iki həftə sonra və səhv edirəmsə, tariximi redaktə edirəm."
Yerli hökumət yeraltı sığınacağın son dərəcə təhlükəli olduğunu bildirib və 81 yaşlı Bruce Beachə qarşı 30-dan çox iddia qaldırıb. Qoca özünü nüvə müharibəsindən qorumaq üçün tikdiyi bu sığınacağı qorumaq üçün hələ də hüquqi mübarizə aparır.
