İstanbul Texniki Universiteti Konservatoriya bölümündə tələbə ikən SSPE diaqnozu qoyulan Halil Özçelik 13 il göz qapaqları bağlanmadan, danışa bilmədən, bununla belə, bir gününü də musiqisiz keçirmədən yaşayıb. Halil reanimasiyada dörd ay yarım səssiz qaldıqdan sonra dünyasını dəyişib.
“Sherg.az” “Milliyet.com.tr”yə istinadən bildirir ki, Halilin anası Gülsüm Özçelik, "13 il onun üçün hər şeyi etdim. Gözlərini yumdum, musiqisini heç kəsmədim. Amma o, məni tərk etdi. Çox çətin oldu. Allah heç kimi övladı ilə imtahana çəkməsin" deyib. Antalyada ölümcül xəstəliyə tutulan Halil Özçelik 13 illik səssiz mübarizədə həyata tutunmağa çalışıb. İstanbul Texniki Universiteti Konservatoriya fakültəsinin tələbəsi olarkən SSPE (Subakut Sklerozan Panensefalit) diaqnozu qoyulan Halil görmə, nitq və bədəninin bütün hərəkət qabiliyyətini itirib. İllərlə anası Gülsüm Özçelikin himayəsində göz qapaqları bağlanmadan yaşayıb. Xəstəxanaya çatdırılan oğlanın vəziyyəti stabil olub. Lakin ağciyərində əsas venada laxta əmələ gələndə o, birbaşa aparata qoşulub və bir daha ondan ayrıla bilməyib. O, reanimasiyada 4,5 ay müalicə aldığı müddətdə huşunu itirməyib. Halil xəstəliyin ilk illərində danışa bilib. Lakin zaman keçdikcə, o, nitqini itirib və yalnız “ana” deyə bilib. Ana Gülsüm Özçelik 2018-ci ildən oğlunun ancaq süni qida qəbul edə bildiyini və stəkandan su içdiyini bildirərək, bu açıqlamaları verib: "Onun qayğısına qalmaq çətin olmadı, mən bunu xoşbəxt etdim. Biz onu heç vaxt xəstə görməmişik. Qardaşları və atası onu heç vaxt belə görmürdü. Sağlam olanda nə edirsə, etməyə çalışırdıq. Həmişə musiqi çalırdıq. Onu heç vaxt tək qoymazdıq. Çünki o, musiqisiz yaşaya bilməyəcəyini deyirdi. Biz heç vaxt musiqidən əl çəkmirdik. O, oğlumun xəstəxanaya getdiyi vaxta qədər həmişə musiqi ilə məşğul olurdu, indi də oğlumun yaddaşına qovuşmasını istəyirəm". Halilin rəqsə marağının gənc yaşlarından başladığını dilə gətirən anası Gülsüm Özçelik, "İbtidai sinifdən xalq rəqsləri komandasında idi. Orta məktəbi bitirənə qədər davam etdi. Yarışlara qatıldı, şəhər xaricinə turlara çıxdı" deyib.
Boluda universitetə fizika fakültəsinə başlayan Halil musiqisiz yaşaya bilməyəcəyini deyərək İstanbul Texniki Universitetinin istedad imtahanlarına gizli girib. “Ana, mən imtahandan keçdim” deyib. İTU Türk Musiqisi Dövlət Konservatoriyasına daxil olub. O, 300 nəfər arasında 4-cü yeri tutub. Oğlunun rəqs təhsilini həvəslə qəbul etdiyini vurğulayan Özçelik, "rəqs dərsləri almağa başladı. Latın rəqslərinə üz tutdu və kurslara getdi" deyib. İstanbulda təhsil aldığı müddətdə həm salsa müəllimi, həm də ney müəllimi işləyən Halilin çoxlu tələbəsi olub. "Xəstəxanaya düşəndə tələbələrinə telefonla zəng vurub. "Müəllim, gəlmirsən? Oğlum xəstəxanada idi, amma "sağalanda gələcəm" dedi. Amma İstanbula qayıda bilmədi” deyən ana Xəlilin müəllim işlədiyi illərdən qürur duyduğunu göz yaşları içində dilə gətirdi. Halil 2014-cü ildə görmə qabiliyyətini itirdikdən sonra onun göz qapaqları bir daha bağlanmayıb. Ana Gülsüm Özçelik bu çətin prosesi belə izah etdi: "Göz qapaqları heç bağlanmırdı, həmişə açıq idi. Mən steril lentlərlə örtürdüm, amma yenə də açıq qalırdı, daim qan axır, quruyurdu. Ona görə də gözlərini sarğı ilə bağlayırdım, çarəni belə tapdım. Nə qədər damcı, krem sürtsək də, qan getmirdi. Bəzən gözlərini örtməyəndə, hətta çox vaxt ağarırdı. Müntəzəm olaraq axşam onları bağlayırdım və səhər belə davam edirdim. Dediyim hər şeyi anlayırdı, amma cavab verə bilmirdi. Heç huşunu itirmədi. Uşağım tamamilə təmiz getdi" deyən Özçelik, Halilin uşaqlığından bəri ən çox sevdiyi yer olan Bucakın Ambahan məhəlləsində öz istəyi ilə nənəsi və babasının yanında torpağa tapşırıldığını bildirib. Ana Özçelik SSPE olan insanların ailələrinə aşağıdakı tövsiyələri verib: "Oğlumdan 4 gün sonra daha 17 yaşlı uşaq öldü. Bu xəstəlik Türkiyədə çox yayılıb, amma heç kim bilmir. Dərman yoxdur, müalicə yoxdur. Çox çalışdıq, amma dəstək tapa bilmədik. Ailələr uşaqlarına yaxşı baxmalı, infeksiyaya yoluxmamalı, onlara diqqət göstərməlidir. Oğlum 13 il yaşadı. Heç qrip də keçirmədi". Halilin ən böyük arzusunun rəqs məktəbi açmaq olduğunu deyən Gülsüm Özçelik, "Onun adına bir şeylər edilməlidir. Bir xatirə, guşə, şənlik olsa belə, adının musiqi ilə yaşamasını istəyirəm" deyib.
