Arif Əliyev: “Bütün səhvləri, doğruları, reallaşan arzuları, puç olan xəyallarım ilə hamısını yaşamışam”
“Vaxtımın çox böyük hissəsini dostlarım və yaxınlarımla bir yerdə keçirməyə üstünlük verirəm. Bir də sağlamlığımla bağlı problemlər vaxtımı çox alır. Ona görə də işləməyə çox az vaxtım qalır”
Dünən Azərbaycanın Əməkdar jurnalisti, “Yeni Nəsil» Jurnalistlər Birliyinin sədri, Bakı Press Klubunun rəhbəri Arif Əliyevin doğum günü idi. Onun 63 yaşı tamam oldu. A. Əliyev ölkədə yeni, müstəqil medianın yaradıcılarından biri, azad düşüncənin təmsilçilərindəndir. Onun qələmi də, yaradıcılığı da xarakteri qədər ləyaqətli və vicdanlıdır.
“Sherg.az” qəzeti olaraq biz də doğum günü münasibəti ilə Arif müəllimi təbrik edib, təəssüratlarını öyrəndik.
- Arif müəllim, doğum gününüzü qeyd edirsiniz?
- Əlbəttə, mən doğum günlərini keçirməyi çox sevirəm. Hər il də ənənəvi qaydada dostlarımın, yaxınlarımın əhatə dairəsində qeyd edirəm. Heyif ki, ildən-ilə dost dairəsi daralır, yaşımız artdıqca sayımız azalır və hər yanımızda qalan adamın dəyəri artır. Yəqin elə itkilərimizi də bununla kompensasiya edirik.
- Yeni yaşınızdan nə gözləyirsiniz, hansı planlarınız var?
- Onsuz da biz nə plan qururuq-quraq, həyat özü bildiyi kimi korrektələr, dəyişikliklər edir. Ona görə çox da böyük planlarım yoxdur. Əsas işim yaradıcılıqla bağlı istəklərimizi həyata keçirməkdir. Hiss edəndə ki zaman daralır, insan daha çox etmək istədikləri üçün tələsir. Hər dəfə də nəyinsə öhdəsindən gələndə bu hiss səni sevindirir.
- 63 ili necə yaşadınız? Geriyə baxanda nə düşünürsünüz?
- Əvvəla, qəbul edirəm ki, keçmişi dəyişmək mümkün deyil. Hər nə qədər yaşadığımız nələrisə həyatımızdan çıxartmaq istəsək də alınmır. Yaşadığımız şeylərdən peşmanlığımız olubsa da, keçmişdə qalmalıdır. Çalışmalıyıq ki, bu gün və sabahımızda eyni şeyləri təkrar etməyək. Sözsüz ki, insan yaşadığı ömrə nəzər salanda çox şeyləri xatırlayır, bir də yaşasam filan şeyi eləyərdimmi kimi düşüncələrə qapılır. Lakin o fikirləri nəzərimdən tez qovuram ki, artıq “olsaydı” üçün çox gecdir. Hər nə olubsa, bu, mənim həyatımdır. Bütün səhvləri, doğruları, reallaşan arzuları, puç olan xəyallarım ilə hamısını yaşamışam. Mən bu həyatı dəyişə bilmərəm. Çalışıram bundan sonrakı həyatımla bağlı düzgün qərarlar verim, reallaşması daha inandırıcı olan işləri arzulayım. Qabaqda artıq yol qısadır deyə vaxtımı övladlarım, dostlarımla keçirmək istəyirəm.
Onsuz da heç bir insan, heç bir peşə üçün təkmilləşmənin sonu yoxdur. Yolumuz nə qədər uzun olsa da, yolun qalan hissəsi həyatdan nələrisə alacaq.
- Hazırda nə işlə məşğulsunuz? Həm jurnalist, həm ssenarist kimi..
- Dediyim kimi, vaxtımın çox böyük hissəsini dostlarım və yaxınlarımla bir yerdə keçirməyə üstünlük verirəm. Bir də sağlamlığımla bağlı problemlər vaxtımı çox alır. Ona görə də işləməyə çox az vaxtım qalır.
Təbii ki, bu, tamamilə kənara çəkilmişəm anlamına gəlmir.
Çalışıram ki, "Pressklub"da elə bir struktur, elə bir mühit yaradım ki, artıq mənə ehtiyacı qalmasın, özü-öz fəaliyyətini tənzimləyə bilsin.
Eyni zamanda mənim üçün çox maraqlı olan və uzun müddətdir məşğul olmaq istədiyim bir iş, şair Mikayıl Müşfiqin sirlərinin açılması ilə bağlı araşdırma edirəm.
Bir də Azərbaycanda çox maraqlı bir üsyan olub, Qarabağ üsyanı. Onun haqqında məlumat çox azdır. İstəyirəm bu barədə daha detallı bir iş ərsəyə gətirim. “Əsgərlər unudulanda ölürlər” kitabım və eyniadlı filmimdən sonra “Gəncə üsyanı” ilə bağlı da maraqlı bir kitabım olacaq. Allah ömür versə, Universal Jurnalistika Məktəbi ilə bağlı planlarımızı reallaşdırmaq istəyirəm. Gücüm və vaxtım çatdığı qədər bu məktəbi yaratmaq istəyirəm. Media sahəsində çox böyük problemlər var, amma vacibi təhsildəki çatışmazlıqlardır. Gələcək jurnalistikanın təməlini məhz bu məktəbdə qoymaq istəyirik.
Və ən əsas işlərimdən biri oxumaqdır. Jurnalist oxumağı nə vaxt dayandırsa tükənir. Bizim peşəmiz bir çox sahələrlə bağlı olduğu üçün daim yenilikçi olmalı və prosesləri izləməliyik. Bəzən görürük ki, özünün professional həddə çatdığını düşünüb oxumağı, araşdırmağı dayandıran insan həmin andan tükənir.
- Arif müəllim, adətən insanlar yaşa dolduqca özünə qapanır. Siz isə daha çox dost məclislərinə can atırsınız. Çox maraqlıdır, dostlarınızla nədən danışırsınız? Keçmiş xatirələr, yoxsa gələcək işlərdən...
- Xatirələr daha çox təkliyi özündə əks etdirir. Mən dostlarımla bir yerdə olanda keçmişdən danışmağı xoşlamıram. Həmin an məni düşündürən məsələləri müzakirə edir, suallarıma cavab alıram. Görüləcək işlərimlə bağlı məsləhətlər alıram. Xatirələri yaşamaq üçün canlı insanla ünsiyyət lazım deyil. Albomdakı şəkillərə baxar, ya da tək qalıb özün-özünlə danışmaq da kifayət edir. Ən zəngin arxiv insan beynidir. Oradan nəyi istəsən soruşa, xatirində canlandırıb baxa bilərsən. Hətta istəsən lap yaşadığın nələrisə çıxarıb dəyişə, tozunu silib yenidən yerinə də qoya bilərsən. Yaşamaq və yaratmaq üçün mütləq dost məclisi, canlı ünsiyyət lazımdır. Təklikdə bu işlərin öhdəsindən gələ bilməzsən. Əlbəttə, bu dünyaya tək gəlib, tək gedirik. Amma yaşadığın müddətdə aradakı məsafəni doldurmaq üçün də insanlara ehtiyac var.
- Jurnalistika Məktəbinin yaradıcısı olaraq gənc jurnalistlərə, jurnalistikaya gəlmək istəyən gənclərə nə tövsiyə edirsiniz?
- Tövsiyə verməyimi istəyirsinizsə, deməli, artıq qocaldığıma işarə edirsiniz, çünki tövsiyə vermək yaşlı insanların işidir.
- Peşəkarlığın yaşı olmur axı...
- Düzdür, birinə tövsiyə vermək yaxşı şeydir, amma ən yaxşısı nümunə olmaqdır. Mən də gənclərə tövsiyə verməkdənsə, prinsiplərin, yanaşma tərzinin düzgünlüyünü öz yazılarımda nümayiş etdirməyə daha çox üstünlük verirəm. Quru sözlərlə məsləhət verməyin elə bir faydası olmur. Ona görə də cavanların beynini artıq informasiya ilə yükləmək istəmirəm. Demək istədiyim hər şey atdığım addımlarda, yazdığım yazılarda, müdafiə etdiyim prinsiplərdədir.
Qeyd edək ki, Arif Aslan oğlu Əliyev 1960-cı ilin 31 avqustunda Qazaxda anadan olub. M.Lomonosov adına Moskva Dövlət Universitetinin Jurnalistika fakültəsində təhsil alıb (1983-1988). “Azərinform”un xüsusi müxbiri (1983-1986), “Azərbaycan gəncləri” qəzetinin bölmə müdiri (1986-1988), “Azadlıq”ın baş redaktor müavini, “Xəzər” jurnalının baş redaktoru (1989-1991), “TURAN”ın məlumat-nəşriyyat müəssisənin baş müdiri (1991-1992), Azərbaycan Respublikası Prezidentinin mətbuat katibi (1992-1993), “Xəzər” Universitetinin müəllimi (1994-1995), “Gün” qəzetinin idarə heyətinin sədri (2005) işləyib. “Yeni Nəsil” Azərbaycan Jurnalistlər İttifaqının sədri (1995), Bakı Mətbuat Klubunun prezidenti (1998), “Media açarı” Jurnalist mükafatının təsisçisidir. Jurnalist peşəkarlığı və söz azadlığına aid 40-dan artıq beynəlxalq konfransın hazırlanması və keçirilməsində iştirak edib. Mətbuatda 800-dən artıq məqaləsi çap olunub, televiziya və radio verilişlərinin, sənədli filmlərin müəllifi, 9 kitabın müəllifi və tərtibatçısıdır. 2017-ci ildən Ayna TV-nin "Aynada" verilişinin müəllif və iştirakçılarından biridir.
