Boran Əziz: "31 mart soyqırımının təbliğatının daha düzgün formalarının tapılması böyük əhəmiyyətə malikdir"
Martın 31-i tariximizə azərbaycanlıların soyqırımı günü kimi yazıldı. 1918-ci ilin 30 mart və 3 aprel tarixləri arasında Bakı şəhərində, eləcə də Şamaxı, Quba, Xaçmaz, Lənkəran, Hacıqabul, Salyan, Zəngəzur, Qarabağ, Naxçıvan və digər ərazilərdə daşnak erməni silahlı dəstələri azərbaycanlılara qarşı qətliam törətdilər. Rəsmi mənbələrə əsasən soyqırım nəticəsində 12 minə yaxın azərbaycanlı qətlə yetirildi. Mart soyqırımı ermənilərin məqsədyönlü olaraq xalqımıza qarşı etnik təmizləmə siyasətinin ən bariz göstəricisidir.
103 il ötməsinə baxmayaraq, erməni vəhşiliyi xalqımızın qan yaddaşında əbədi iz buraxıb. 30 ilə yaxın bir zamanda beynəlxalq hüququn tələb və təkidlərinə məhəl qoymayan Ermənistan 44 günlük Vətən müharibəsində layiqli dərsini artıqlaması ilə aldı. Möhtəşəm zəfərlə sadəcə erməni işğalçılığına son verilmədi, həm də tarix boyu günahsız yerə qətl olunan minlərlə azərbaycanlının qisası alındı. Ancaq mənfur ermənilər 44 günlük müharibə boyunca Tərtər, Gəncə, Goranboy, Mingəçevir şəhərlərində mülki yaşayış yerlərinə raketlər atdılar. Ermənilər növbəti dəfə öz təcavüzkar, terrorçu simalarını ortaya qoydular. Lakin haqq savaşından geri durmayan Azərbaycan Ordusu mülki ermənilərlə müharibə aparmadı. Ermənistandan fərqli olaraq etnik təmizləmə həyata keçirmək niyyətində olmadığımızı dünyaya sübut etdik.
Qanlı soyqırımın ildönümü ilə bağlı “Şərq”ə danışan tarixçi-alim Boran Əziz bildirib ki, 44 günlük qələbədən sonra 31 mart soyqırımının təbliğatının daha düzgün formalarının tapılması böyük əhəmiyyətə malikdir. Tarixçinin sözlərinə görə, mart soyqırımının başvermə səbəbləri, həyata keçirilməsi üsulları və yayıldığı arealla bağlı dolğun materiallar Avropa dillərinə tərcümə olunmalıdır. Bu materiallar aparıcı dövlətlərin parlamentlərində təmsil olunan nüfuzlu deputatların “email” adreslərinə göndərilməlidir:
“Əvvəlki illərdən fərqli olaraq indi fundamental həcmli, 200-300 səhifəlik monoqrafiyalara maraq yoxdur. Əlbəttə, bu cür əsərlər də vacibdir. Amma indiki dövrdə insanların səbri azdır, həvəsi yoxdur. İnsanların diqqətini daha tez cəlb etmək üçün modern üsullardan yararlanmaq lazımdır. Nəzərə alaq ki, gənclər flaşmoblardan daha çox istifadə edirlər. Biz də erməni vəhşiliyinin dünya ictimaiyyətinə çatdırılmasında ən müasir metodlardan, qısa və təsirli üsullardan faydalanmalıyıq. Bunun yolu da internet vasitələrindən düzgün istifadə etməkdir”.
Alim vurğulayıb ki, erməni vandalizminin təbliğatı müqayisəli şəkildə aparılmalıdır:
“Azərbaycanın qədim ərazilərində islam dini qəbul edildikdən sonra, hətta güclü hakimiyyətlər dövründə belə xristian abidələrinə toxunulmayıb. Əksinə, əsrlər boyu onların təhlükəsizliyi müsəlman türklər tərəfindən təmin olunub.
Əsrlər ötsə də Azərbaycanın müxtəlif bölgələrində xristian alban abidələri qalmaqdadır. Amma 1992-ci ildən bu yana, cəmi 28 il ərzində ermənilər azərbaycanlılara məxsus tarixi-dini abidələri yerlə-yeksan ediblər, məscidləri viran qoyublar. Məbədləri və toponimləri saxtalaşdırıblar.
Erməni quldurları 1918-ci mart soyqırımı zamanı sadəcə günahsız insanları qətlə yetirmədilər, eyni zamanda maddi-mədəniyyət abidələrini də dağıtdılar. Halbuki, ermənilər Qaraqoyunlular, Bayandurlular və Səfəvi hökmranlığı zamanı Azərbaycanda sülh şəraitində, əmin-amanlıq içində yaşamışdılar.
Türk-müsəlman dövlətləri erməni təbəələri üçün hər cür şərait yaratmışdı, ibadətlərinə imkan vermişdi. Təbliğat zamanı bu cür müqayisələr də aparılmalı, erməni vəhşiliyinin miqyası, düşmənin hansı xislətdə olduğu dünyaya çatdırılmalıdır”.
